Chocolates

Life is like a box of chocolates
You never know what you’re gonna get

Auteur: Miss Cindy

  • Aandachtsgeil

    Aandachtsgeil .. een woord met een beetje een nare smaak in de afterdronk maar eigenlijk zijn we (bijna) allemaal wel een beetje aandachtsgeil geworden in de afgelopen jaren denk ik.

    Vroeger (ja ja ik haat het dat ik het nu doe haha) had je geen Social Media. Je foto’s liet je afdrukken en werden in een album geplakt om te laten zien aan visite die bij je kwam.

    Persoonlijk contact

    Als je iets bijzonders had meegemaakt dan vertelde je dit aan mensen persoonlijk of via een brief of telefoon.
    De wereld is veranderd en ook wij zijn veranderd.. stiekem allemaal een beetje aandachtsgeil. De een wat meer dan de ander.

    Facebook, Instagram, X, Threads, je kunt het zo gek niet bedenken of je vindt foto’s en informatie van mensen.

    Ik ben ook aandachtsgeil

    Ik ben ook aandachtsgeil, in de eerste instantie ging ik hier hard tegen in toen ik deze voor mijn gevoel nare beschuldiging naar mijn hoofd kreeg. Het voelde zo niet oké tot ik er eens beter over na ging denken. Ten eerste wat is er mis met aandacht willen? Iedereen vindt het fijn om aandacht te krijgen, dat zit er als kind al in. Die nare smaak die het woord “aandachtsgeil” mij gaf zit in mijn eigen mond en nu ik er beter over na heb kunnen denken heb ik dat kunnen veranderen in een neutrale smaak.

    Columns

    Ik schrijf columns met de bedoeling dat ik mij heerlijk kan uitleven in mijn teksten maar ik vind het ook fijn als mensen het lezen, als er mensen zijn die zich erin herkennen. Als niemand mijn columns zou lezen dan voelt dat niet fijn. Het schrijven is dus ook een uiting van aandacht vragen.

    Het delen van je sport / gym foto’s op Social Media, het eten wat je gegeten hebt, de nieuwe kleding, je vriendjes en vriendinnetjes, je vakantie kiekjes. Alles draait om aandacht want anders zou je het gewoon alleen op jouw eigen laptop of mobiel laten staan.

    Sommigen gaan over de rug van

    Er zijn natuurlijk ook mensen die wat mij betreft te ver gaan en aandacht vragen over de rug van anderen. Die een ziekte, het leed of nieuws van anderen gebruiken om zichzelf op de voorgrond te zetten. Die een ziekelijke dwang hebben om altijd in het middelpunt te blijven staan ook al gaat de kern helemaal niet om hen.
    Of mensen die op Social media alleen een kreet posten die zo veel meer vragen oplevert omdat mensen nieuwsgierig zijn.. “Vandaag wordt een moeilijke dag”. Je weet dat er dan veel mensen zullen reageren als “wat is er dan” etc.

    Mensen hebben sociale behoeften

    Mensen zijn van nature sociaal en wij hebben behoefte aan contact met anderen. Hechting met of aan anderen geeft een gevoel van zekerheid, veiligheid of bescherming. Behoefte aan aandacht heeft ook te maken met behoeft aan waardering, erkenning en respect.

    Is er iets mis met jou als je aandacht wil? Als je het fijn vindt dat mensen jouw postings of in mijn geval columns leuk vinden en reageren? In mijn ogen niet maar er zal altijd een groep mensen blijven die daadwerkelijk niets hebben met aandacht en een nog grotere groep die zelf graag aandacht willen maar uit angst voor afwijzing bij voorbaat negatief gaan doen over anderen die aandacht krijgen zodat zij er zelf “minder” slecht uitkomen.

    Aandachtsgeil?

    Mensen mogen er van alles over vinden en denken, stiekem of openlijk. Aandacht hebben we toch ergens allemaal wel nodig, de een gewoon meer dan de ander. Ik hoop dat ik jullie aandacht had.

    Volg mij op Instagram:
    Volg mij op Threads

    Lees al mijn columns op mijn website   

  • Universum fijne kerst

    Elk jaar ga ik met vriendinnen kerstshoppen in Oberhausen bij winkelcentrum Centro en uiteraard als het donker wordt gaan we de Kerstmarkt op. Augustus is de tijd dat we een datum prikken, plannen wie er allemaal mee gaan en het hotel boeken. Dat brengt mij terug op 2 jaar geleden en ik krijg weer kippenvel.

    Er is meer dan wij zien (Universum)

    Ik ben er zelf van overtuigd dat er veel meer is dan wij allemaal kunnen zien en denken. Dat er een energie van elders ons helpt en soms probeert te sturen. Met mijn Reiki behandelingen ervaar ik natuurlijk al veel van energie van elders, het Universum, ik voel – zie en hoor dingen maar sommige gebeurtenissen bevestigen voor mij ook vaak het gevoel dat we “geholpen” worden.

    Weekend Oberhausen Kerstmarkt

    2 jaar geleden ben ik een weekend weggeweest met een aantal vriendinnen naar de kerstmarkt in Oberhausen. Super gezellig incl. overnachten zodat wij uitgerust konden shoppen, sjokken en rondneuzen. En gezellig werd het! Vol glühwein met rum en overal op de kerstmarkt eten bestellen, wat we heerlijk gingen delen zodat we alles konden proeven. Heerlijk kneuterige kersthuisjes met verlichting en prachtige kerst items van hout en glas, je kijkt je ogen uit.

    In ons hotel hebben we nog gezellig wat cocktails gedronken en gelachen want gooi 5 meiden bij elkaar en een klein beetje drank dan ontstaat er een compleet nieuw woordenboek en zijn de Tena ladies niet aan te slepen.

    De Spijt nacht

    We gaan heel bewust met een overnachting want we kennen ons zelf inmiddels beter dan goed. De 1e dag is bij alles “nah laat maar”, “Nah heb ik niet nodig” of “Nah te duur”. Dan ga je op weg naar huis en dan ongelooflijk veel spijt dat je het niet toch gekocht hebt.

    De overnachting is dus een bewuste “Spijt nacht” zodat je de volgende dag in de herkansing al die spullen alsnog kunt gaan kopen.

    De volgende dag

    De volgende ochtend zaten we allemaal een klein beetje duf aan het ontbijt maar daarna met nieuwe energie op naar het winkelcentrum Centro. Prachtig overdekt en schitterend versiert. De groep fladderde een beetje uit elkaar zodat iedereen zijn eigen favoriete winkels kon bezoeken om vervolgens met tassen vol aankopen, lekker samen te gaan koffie drinken en lunchen.

    Aan het eind van de middag na in totaal 17km gelopen te hebben, vertrokken wij met zijn allen (tassen goed gevuld met alles wat we wilden kopen) weer richting Nederland. Ons meeting point en plek waar de anderen hun auto hadden laten staan was Eemnes, hotel de Witte Bergen.

    Het weer was omgeslagen

    Het weer was wat omgeslagen, we hadden miezer regen en mist. De mist hing in Duitsland nog hoog maar toen we Nederland binnen kwamen zakte deze steeds lager. Iedereen die mij kent weet dat ik steevast incl. Google Maps  gewoon verkeerd rij.

    Standaard en puur vanwege het feit dat ik flink kan kletsen (altijd) en niet altijd in de gaten heb dat het echt DEZE afslag is die Google Maps aangeeft. Ik neem dus altijd een afslag te laat omdat ik er gewoon voorbij rijd en dan is “Ohhhh daar hadden we er af gemoeten” een veel gehoorde uitspraak bij mij in de auto”
    Dit keer ging het iets anders.
    Ik nam een afslag te vroeg!

    Een afslag te vroeg dit keer

    We kwamen in dichte mist door een smal dorpje en de meiden waren al weer flink aan het plagen “ja hoor Cindy is weer verkeerd gereden”, “toeristische route Cin?”.

    Waarop ik antwoord: “Nee hoor meiden, dit is het Universum die ons behoedt voor een ongeluk die nu op de snelweg plaats vindt maar we gaan nu weer over op Google Maps” en we rijden weer richting de snelweg.”

    Allemaal nog een beetje grappend en grollend over mijn uitspraak. (ze lachten mij zoals altijd hard uit).

    Waarom ik dit zo zei, ik heb geen idee het floepte er gewoon uit. We draaien de snelweg weer op en op dat moment zien wij een chaos van auto’s en onderdelen. Een auto ligt in een greppel, een op zijn kop en nog 2 of 3 in elkaar. De hulp diensten waren er nog niet, mensen stonden buiten hun auto te bellen.

    Dit ongeluk was werkelijk net hiervoor gebeurd en als wij (dankzij het universum) die afslag niet hadden genomen voor een kleine toeristische tour dan hadden wij hier misschien tussen gezeten.

    We hebben de rest van de weg met kippenvel in stilte met tranen over onze wangen verder gereden.
    Universum dank je wel voor de bescherming en een fijne kerst.

    Volg mij op Instagram:
    Volg mij op Threads

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Kostbare tijd

    Kostbare tijd. Verbaas u niet, verwonder u slechts. Dit is echt zo’n uitspraak die ik steeds vaker in mijzelf herhaal maar ik kan het niet laten om mij soms toch echt enorm te verbazen.

    Mensen zijn bijzonder dat is mij wel duidelijk en dat wil niet altijd iets positiefs betekenen 😉

    Ik was altijd een mens van de tijd, kwam liever een half uur te vroeg dan 3 minuten te laat. Ik kon mij altijd ergeren aan mensen die te laat kwamen en dan lachend riepen “Dat geeft toch niets, ik ben er nu toch?”

    Kostbare tijd niets waard voor anderen?

    Mensen die te laat komen hebben namelijk gewoon geen ergernis, die voelen niet hoe vervelend het is en realiseren zich dus ook niet dat het voor de andere kant heel anders voelt.
    Het heeft dan dus ook voor mij geen zin om mij hier aan te ergeren want de enige die er dan last van heb ben ik zelf. Maar .. dat neemt niet weg dat de ruimte van ergernis plaats heeft gemaakt voor verbazing of verwondering.

    Het heeft geen zin om mij bezig te houden met hoe het kan dat anderen zo gemakzuchtig kunnen zijn met de tijd van een ander. Het is mijn eigen keuze om te vroeg te komen en het is ook mijn eigen keuze om te wachten op iemand.

    Zakelijke tijd

    Zakelijk zit ik er inmiddels wel anders in. Zo moeilijk als ik dat vroeger vond heb ik toch geleerd dat mijn tijd kostbare tijd is. Wanneer een klant in mijn salon niet komt opdagen dan krijgt deze een kans om uit te leggen waarom hij of zij niet gekomen is. Als ik in dit verhaal voel dat het echt een vergissing was, iemand zich oprecht rot er onder voelt vind ik het vaak wel oké en boeken we een nieuwe afspraak maar als ik daarin twijfels heb, dan komt er echt een no-show factuur.
    Dit zijn mijn zakelijke uren en hier kies ik er niet voor om te wachten. Gelukkig komt dit in mijn salon niet zo vaak voor.

    Ik hoor steeds meer collega’s die aanbetalingen vragen of de behandelingen vooruit laten betalen om zo de aantallen no-shows te verlagen. Nieuwe klanten die last minute toch geen zin hebben om hun bed uit te komen schijnt nu echt een “ding” te zijn.

    Tijd krijg je nooit meer terug

    Ik verwonder mij over dit soort zaken.
    Mijn tijd is kostbare tijd, ook privé. Tijd zou voor iedereen kostbaar moeten zijn want hoeveel geld je ook verdient in het leven, je kunt er nooit tijd voor kopen. Elke minuut die voorbij is, is voorbij en krijg je nooit meer terug maar het aller belangrijkste is dat jij niet weet hoeveel tijd jij hebt in je leven.

    We zouden allemaal eens kijken hoe wij ons leven leven. Besteden we de tijd aan de dingen die we leuk vinden of alleen maar aan wat men van ons verwacht en wat we moeten doen? Verspillen we tijd aan onzinnige dingen die ons niet blij maken of laten we ons leven door anderen?

    Bijna doodervaring

    Door mijn bijna dood ervaring realiseer ik mij des te meer dat het morgen zo maar over kan zijn. Dat het weinig zin heeft in het verleden te leven want dat is geweest en ook niet te veel in de toekomst want tja, ten eerste kan je morgen zo dood neervallen en ten tweede weten we eigenlijk allemaal wel dat alles zo kan veranderen. Leef nu en geniet nu. Wees alleen zuinig op jouw kostbare goed en verspil het niet aan de verkeerde mensen of dingen.

    Ik probeer verstandige keuzes te maken voor mijzelf. Gezonde balans te vinden tussen werken en privé maar ook in wie en wat ik mijn kostbare tijd besteed. Vooral de mensen die je in je leven toe laat, zorg dat zij jouw kostbare tijd verdienen en respecteren.

    Doe de dingen die je graag wil doen en geniet.

    Stel niet uit tot later want wat als later eerder komt.. dan ben je te laat.
    Ik haat te laat komen.

    Volg mij op Instagram:
    Volg mij op Threads

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Even klaar mee

    Even klaar mee! Al weken ben ik moe, intens moe. Ik word niet eens wakker van de wekker (nu kan dat ook komen omdat ik vrij zware pijnmedicatie inneem en werkelijk als een blok in slaap val binnen 5 minuten) maar de wekker hoor ik niet meer. Pas wanneer mijn man mij zachtjes aanraakt kom ik terug uit een donkere rustige zone waarin er niets maar dan ook niets belangrijk is en ik niets van mee krijg.

    Daar gaan we weer

    Het is natuurlijk allemaal ook logisch, ik heb een mega zware operatie pas achter de rug en dan kom je nu tot de conclusie dat je van de 2 problemen slechts 1 hebt opgelost en de ander waarschijnlijk verergert is. Alles duurt en kost tijd dus ook nu weer tijd wat wegsijpelt in afwachting tot je terug kunt komen. Met in je achterhoofd de wetenschap dat er grote kans (ja ja ik blijf optimistisch) weer een operatie gaat volgen. Ik ben er echt even klaar mee.

    Maar niet alleen mijn sores natuurlijk!

    BAM .. je moet je bed uit, ons jongste kind heeft ’s morgens vroeg nog periode examens van de Hogeschool, hop koffie, ontbijt, en mijn klanten wachten. Tot voor kort stond ik altijd direct aan als ik wakker werd. Tot grote ergernis van mijn lieve echtgenoot want die heeft het liefst dat ik mijn mond dicht hou en stil zit tot hij een tweede kop koffie op heeft en mijn energie aan kan. Of althans hij zich er een beetje op kan voorbereiden.

    Hoofd als kokosnoot

    De afgelopen paar weken sta ik uit merk ik. Mijn hoofd voelt als een tja waar kan je dit mee vergelijken? Een kokosnoot? Harde schaal en dan hoop zacht materiaal en vocht van binnen maar niet iets waarvan je denkt dat het je veel nut zal brengen.

    Mijn moeder en ik hebben zo’n schattig strand hokje voor het zomerseizoen wat natuurlijk geweldig is omdat je daar je stoelen & handdoeken etc. kunt laten staan.
    Zegge en schrijven zijn wij vanaf 1 mei nog maar 3x geweest.
    Alle keren dat het een beetje schier weer was dan raad je het al, was mijn agenda vol.

    Sinds kort ben ik er even klaar mee.

    Ik heb mijn agenda voor de komende maanden compleet omgegooid. Vanaf 1 augustus boek ik klanten alleen op dinsdag in en houdt de donderdag als reserve maar voor de maand juli en augustus heb ik bij zowel mijn man als mijzelf in de agenda een paar dagen geblokt met de tekst “NU even NIETS”.

    Een oud-collega van mij deed dit ook altijd. Gewoon een aantal dagen in de maand een groot kruis doorheen. Nu even niets.. die dag ga je doen wat je zelf wil doen en als dat betekent dat je gewoon niets gaat doen dan is dat helemaal oké.

    De koek is op

    De koek is soms even op en we racen maar door, we staan altijd aan en niets is te gek maar er komt een punt dat je het echt even zat bent. Dit hoort ook bij het leven, stil staan bij jezelf, wat heb je nodig en goed voor jezelf zorgen.

    Iedereen heeft het altijd druk en gaat maar door. Sta eens een momentje stil en vertel eens eerlijk. Heb jij ook het gevoel dat voordat je het weet er weer een week/maand voorbij is?

    Mijn breekpunt

    Ik moet gewoon bij mij zelf ook erkennen dat ik moe ben, dat ik verdrietig ben, dat ik ook wel bang ben. Doorgaan en doorgaan heeft geen zin. Het voelde de afgelopen weken alsof ik door de hele wereld en iedereen om mij heen in de steek gelaten werd maar degene die mij echt in de steek liet ben ik zelf.

    Ik heb weer te veel verwachtingen naar anderen omdat ik zelf zo in elkaar zit en daar doe ik mijzelf verdriet mee aan.
    Verandering in mijn leven is belangrijk, ik ga weer terug naar mijn eigen basis en erken dat ook hele sterke mensen wel eens breken.
    This is my breaking point..

    Sta ik weer aan

    Jullie kunnen het vast wel raden maar ik heb deze column geschreven tussen mijn 1e en mijn 2e kopje koffie, ik heb een hoop te doen vandaag. Heel veel plannen, nieuwe ideeën en ik gooi het allemaal over een andere boeg. Vandaag mag het want morgen heb ik een “vrije dag”. Mijn man kijkt al met een schuin oog naar mij en zet gauw zijn koptelefoon met muziek aan op zijn hoofd want het duurt niet lang meer dan sta ik weer aan.


    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Trouwen is een werkwoord

    Trouwen is een werkwoord, letterlijk en figuurlijk. Veel mensen realiseren zich dit niet zo goed op het moment dat ze gaan besluiten om te trouwen maar een huwelijk is een verbintenis tussen twee personen waar je de rest van je leven aan zal moeten werken.

    Ik ben twee keer in mijn leven getrouwd en mijn kijk op een huwelijk is in al die jaren wel veranderd. Zo was mijn eerste huwelijk eigenlijk een vanuit een verstandshouding. Alles was zo’n 30 jaar geleden beter geregeld wanneer je getrouwd was. Een huis kopen, testamenten, de zorg voor de kinderen, pensioenbetalingen etc. Tegenwoordig hebben we hier zo veel meer mogelijkheden in zoals een samenlevingscontract etc.

    Mijn eerste huwelijk was met mijn jeugdvriendje. Eigenlijk wist ik diep van binnen dat hij niet de “romantische ware” was maar we hadden al een aardige tijd verkering en de omgeving verwachtte min of meer van ons dat we wel eens zouden gaan trouwen. Zo zijn wij getrouwd onder het mom dat alles beter geregeld was. Een tweedehands jurk en een mooi tuinfeest, een dag van te voren kreeg ik een miskraam (12 weken) en eigenlijk had ik al die tekens moeten zien en het niet moeten doen maar dat is natuurlijk achteraf geklets. Ondanks alles wat er gebeurd is in al die jaren ben ik blij met dit huwelijk want ik heb er twee schitterende kinderen uit gekregen. Het heeft overigens weinig mensen in mijn directe omgeving verbaast dat wij gingen scheiden. Niets ten nadele van mijn ex, hij is een fijne man die je gewoon als vriend moet hebben.

    Mijn huidige man is een heel ander verhaal, wij zijn door ons werk met elkaar in contact gekomen en hebben maanden elkaar alleen gesproken via de telefoon. In de eerste instantie over werk wat na een tijdje over ging in persoonlijke zaken. Het heeft zeker een half jaar geduurd voordat we elkaar ontmoetten. Dat moment sloeg de bom in en zijn wij eigenlijk onafscheidelijk geworden. Zo veel liefde en passie.  Binnen een jaar heeft hij mij ten huwelijk gevraagd. Romantische klik, als bezegeling voor het samen willen zijn en de wereld te laten zien dat wij bij elkaar hoorden. Inmiddels ben je ook op een leeftijd dat lang “verkering of daten” niet meer nodig is, je weet dat er geen garanties zijn in het leven. Dit werd een schitterende bruiloft met een waanzinnige jurk en groot feest, zo een bruiloft waarvan je als jong meisje van droomt.

    Na 23 jaar huwelijk zie je om je heen dat het twee kanten op kan gaan. Alles een beetje gezapig en ingeslapen, de kinderen hebben je afgemat, je bent elkaar een beetje uit het oog verloren en neemt elkaar voor lief. Zo veel koppels om ons heen die meer als broer en zus samen in 1 huis leven, nog maar weinig echt samendoen en er buiten minder seks ook weinig intimiteit nog is te bekennen.

    Een huwelijk is een verbintenis die je beiden aangaat en waarbij je beiden moet werken om er voor elkaar te zijn. Ik bedoel niet alleen fysiek er zijn en elkaar te verzorgen maar ook in elkaars behoeften er echt te zijn en luisteren zonder jouw oordeel. Wij hebben het daten weer ingevoerd, minimaal 1x per maand samen naar de sauna, gewoon weer vaker samen ergens een koffie drinken. De kinderen zijn oud genoeg om voor zichzelf te zorgen en wij gaan samen op vakantie. Hoe oud je ook wordt, trouwen is niet voor niets een werkwoord.


    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Borstbeeld of borst in beeld

    Borstbeeld of borst in beeld. Borsten het is en blijft al jaren een dingetje. Althans zo lijkt het soms wel. We kunnen er in elk geval niet om heen.

    Het strandweer komt er weer aan en dan is het de vraag wel of geen BH onder dat hemdje, die mooie jurk met blote rug, topless of niet op het strand. Zo was topless op het strand in mijn jeugd de normaalste zaak van de wereld, kwam er een periode dat het echt not done was en rara zag ik afgelopen 2 jaar toch het topless weer terug komen?

    Ik was in shock

    Vroeger droeg ik graag van die leuke kanten bh’s tot ik op een dag bij vrienden van ons binnen kwam en hij met een grote grijns tegen mij zei “heb je het koud of ben je gewoon blij mij te zien”. Ik was werkelijk in shock. Heel naïef natuurlijk, ik was er nooit mee bezig geweest dat een ander behalve mijn echtgenoot wel eens op die manier naar je kon kijken.

    Ja mijn tepels waren stijf en dat was te zien in mijn shirt. Dit was voor mij zo’n ding geworden dat ik vanaf die dag alleen nog maar bh’s ging dragen met een padding er in. Geen tepels meer te zien.  

    Die padding was een schild geworden

    Jaren lang was die padding voor mij een soort schild die mij beschermde tot ik 4 jaar geleden ernstig ziek werd. Ik heb een zeldzame ziekte die 24/7 extreme pijn veroorzaakt waardoor het dragen van een bh voor mij een hel werd.

    Met heel veel moeite heb ik mijzelf over die enorme gene heen gezet, ik kon niet anders en ben ik weer BH-loos gegaan. Eerst nog een ongelooflijk ongemakkelijk gevoel want ik was bang voor opmerkingen over stijve tepels.

    Borsten houden ons bezig

    Wat kunnen borsten je dan bezig houden he? Ik ken dames met hele grote borsten die ze graag kleiner zouden willen, vrouwen met bijna geen borsten die graag een vergroting willen. Zo heb ik vrouwen om mij heen die siliconen borsten hadden en heel veel vage klachten kregen, behoorlijk ziek werden met als gevolg dat de siliconen er toch uit moesten.

    Als ik in de spiegel keek met toen nog mijn 50 jaar dan vind ik dat ik op zich nog prima borsten heb. Nadeel van ouder worden is zwaartekracht niet meer je vriendin is. Zo hangen mijn borsten zonder bh toch een beetje lager dan waar ik ze graag zou willen hebben. De vorm is prima, de plek wat minder.

    Op onderzoek uit

    Na veel aarzelen had ik een informatief gesprek ingeboekt met een plastisch chirurg om te praten over een borstlift. Perfecte kandidaat, niet voor een vergroting maar een lift. Overtollige huid wordt verwijderd, de tepel wordt verplaats .. Pardon???
    Ja je leest het goed de tepel wordt verplaatst. Risico kan zijn dat je het gevoel in je tepels verliest of vermindert. Ehh nou nee dankje!

    Eerlijk is eerlijk, mijn tepels zijn mij ook wel heilig. Ze zijn een van de erogene zones en gevoel er in verliezen dat risico zou ik niet durven en willen nemen.

    Keuzes maken over je lichaam

    Weer een compleet nieuwe ervaring om leren omgaan met je eigen lichaam. Keuzes maken, tevreden zijn met wat je hebt.

    Of je nu jong bent of meer ervaren, probeer je lichaam te accepteren zoals het is en je niets aan te trekken wat een ander van jouw lichaam vindt of zegt. Jij moet tevreden zijn voor jezelf!

    Vandaag de dag is het mijn keuze of ik een bh met padding, een kanten bh of bh-loos door het leven ga. Borstbeeld of borsten in beeld. Het is onze eigen keuze.

    Wat het leven je brengt

    Update: Inmiddels is het 2025 en een half jaar geleden heb ik een borstverkleining ondergaan incl. een lift. Niet vanwege cosmetische redenen maar medisch. Dankzij mijn zeldzame ziekte kan ik slecht een bh verdragen (druk op de ribben) en mijn borsten waren te zwaar om steeds zonder te lopen. Eerlijk?? WAUW wat zijn ze mooi geworden!

    Refurbished tits, versie 2.0 alsof ik weer 18 ben en ze keurig netjes op hun plek staan. Pront en trots naar voren. De aanleiding was minder maar dit was dan toch wel een positief puntje in het verhaal 😉

    Mijn tepels reageren wel maar hebben (nog) niet de gevoeligheid die ze hadden. Helaas. Het kan nog steeds maar aan de andere kant is dit een kleine prijs voor een groter geheel. Free the Tits, zo veel mogelijk bh-loos door het leven.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Moeder- en Vaderdag

    Moeder- en Vaderdag. Het is vandaag “Moederdag” en dat is inmiddels een echte commerciële dag geworden. Schattig en leuk toen de kinderen nog op de basisschool zaten en zelf hun cadeaus maakten en nu lijkt het alsof het allemaal alleen nog maar groots en duur moet. De reclameadvertenties beginnen al weken van tevoren. Uiteraard speel ik hier zelf zakelijk normaal gesproken ook op in. Misschien hypocriet in de ogen van sommigen maar zoals gezegd dit is zakelijk en dan pak je alle commerciële marketing openingen uiteraard mee.

    Een beladen dag

    Persoonlijk en gevoelsmatig is het wat mij betreft meer een beladen dag. Een dag waarop de een “viert” moeder te zijn en een dag waarop een ander pijnlijk bewust wordt gemaakt van het feit dat ze geen moeder kon worden of haar kindje(s) is verloren. Maar ook alle mensen die hiermee het verdriet van het verlies van hun eigen moeder benadrukt krijgen. Een moeder die nooit voor hen moeder is geweest of een moeder die is overleden.

    Ik geef er niet zo om

    Voor mij als moeder kan ik zeggen dat ik er nooit zo veel om heb gegeven. Met regelmaat liep ons schema (gescheiden ouders) zo dat de kinderen met Moederdag bij hun vader waren en met Vaderdag bij mij. Geen probleem, ik geef niet zo zeer om dit hele fenomeen maar ik realiseer mij ook dat ik makkelijk praten heb met mijn “ik geef er niet om”.

    Mijn voorrecht om moeder te worden

    Ik heb het voorrecht gekregen om moeder te worden. Niet heel gemakkelijk de weg er naar toe maar het is uiteindelijk wel 3x gelukt. Voor sommige mensen is dit een heel ander verhaal en zij zouden willen dat ze een keuze hadden gehad om er wel of niet om te mogen geven.

    Een van mijn vroegere beste vriendinnen heeft twee kindjes verloren rondom de bevalling. Zij is technisch een moeder maar heeft geen kinderen meer om Moederdag mee te vieren.

    Een andere vriendin van mij heeft altijd graag kinderen gewild en door omstandigheden is dit nooit gelukt. Zij kon geen kinderen krijgen. Ongewild kinderloos, wilde heel graag moeder worden maar het mocht nooit zo zijn. Om mij heen zie ik meerdere vrouwen die struggelen met zwanger worden, miskramen, kindjes verloren en de strijd in hun zelf. De pijnlijke confrontaties met het leven.

    Geen moeder (meer)

    Ik zit nu in een leeftijd waarbij je steeds vaker om je heen vrienden en kennissen hebt die hun moeders verloren zijn.

    Zo veel mensen die nooit echt een moeder hebben gekend als een liefdevol beschermend persoon. Die niet een liefdevolle band hebben gehad met hun moeder, de liefde en bescherming zoals een kind nodig heeft, heeft gehad.

    Elk jaar pijnlijk duidelijk

    Elk jaar met Moeder- en Vaderdag is ook dit weer pijnlijk duidelijk gemaakt. Dat raakt mij nog elk jaar.

    Ik heb zelf PCOS (een ziekte waarbij o.a. zwanger worden moeizaam tot niet gaat). Nu heb ik het geluk gehad om ondanks mijn ziekte toch 3 gezonde kinderen op de wereld te zetten maar heel veel dames met o.a. PCOS hebben nooit de kans gekregen. Wilden graag kinderen maar het was hen niet gegeven.

    Ontstaan van Moederdag

    De achterliggende gedachte van Moederdag is oorspronkelijk bedacht in 1907: een eerbetoon en vrijstelling van taken voor de moeders die het hele jaar het gezinsleven draaiend houden. Is dit niet wat achterhaald aangezien we tegenwoordig ook vader-vader & moeder-moeder gezinnen hebben?

    Misschien moeten we van het concept Moeder-Vaderdag af. Zou het een idee zijn om als we dan toch een dag moeten hebben om te vieren er een Vrouwen- en Mannen dag van te maken? Op de 2e zondag in mei vieren we de Vrouwen en op de 2e zondag van juni vieren we de mannen.

    Nu hoor ik jullie allemaal direct denken.. en ja ja ook ik schiet meteen in de stress want er is ook een groep mensen die zich helemaal niet vrouw en niet man voelen. Die zich niet met een geslachtsvorm identificeren.  Wat nu?

    Elke dag een liefdevolle dag

    Al schrijvend van deze column begin ik mijzelf steeds meer te realiseren dat het eigenlijk gewoon een onbegonnen zaak is en wat we ook zullen kiezen of doen er altijd wel een groep mensen zich buitengesloten of gekwetst zou kunnen voelen.

    Misschien is het een beter idee als we het hele fenomeen afschaffen en gewoon elke dag maar een beetje meer liefdevoller zijn voor elkaar?

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Mama gaat flippen

    Mama gaat flippen. Vroeger zei ik nog wel eens voor de grap tegen mijn zoon als hij riep “ik ben moe…” “dan moet je zorgen dat je Pa wordt” maar naar mate je ouder wordt wil je niet dat die grap waarheid wordt. Althans, dat wil je wel maar niet te vroeg.

    Zo werden wij blij verrast door onze dochter dat ze zwanger was geworden terwijl dit nog niet de bedoeling was. Ze studeerde nog en had eigenlijk net 4 maanden “verkering” of hoe je het ook wil noemen met de “Pa in spe”. Ik herinner mij dit gesprek nog als de dag van gister, ik stond in haar kamer voor het raam, ze was dat weekend met haar broertje even een weekendje thuis.

    Haar broertje als veiligheid schild

    Ze had haar broertje als back-up meegenomen omdat ze het idee had dat ik wel eens zou kunnen gaan flippen. Dat klopt ergens wel, van binnen was ik aan het flippen en zo voor het raam naar buiten starend schoten mijn gedachten duizend kanten op. Mijn hemel, zwanger, ze was nog jong. Ze studeerde nog, nah zo jong is ze dan ook niet, dat had natuurlijk veel erger gekund. Ze was 21 en we kennen ook wel iemand die op haar 14e zwanger geworden was en gelukkig is mijn dochter dan nog 21. De vader, hoe gaan ze dit doen samen, haar studie, wat nu?

    Ik kijk haar aan..

    Ik kijk mijn dochter aan en ik zeg ook gewoon doodeerlijk dat mijn gedachten alle kanten opgaan, ik heel blij voor haar ben maar het ook wel een beetje moeilijk vindt. Dat mijn emoties van links naar rechts schieten. De verwachtte “mijn moeder gaat flippen” bleef gelukkig uit.
    Verbazingwekkend rustig was ik eigenlijk al zeg ik het zelf. Ik vertel haar dat we het beste even naar beneden kunnen gaan en het Marc kunnen vertellen.

    Zogezegd zo gedaan, mijn dochter komt beneden en gooit er meteen uit; “Marc ik zal het maar meteen zeggen, Ik ben zwanger”. Marc staat op en loopt naar haar toe, pakt haar beet en geeft een dikke knuffel. “Gefeliciteerd,.. daar ga ik van uit toch?”

    Het ijs is gebroken

    Het ijs is gebroken en de gekke “mama gaat flippen situatie is meteen van de baan..
    Inmiddels zijn we nog een klein kind verder en stik gelukkig natuurlijk met al dit mooie spul.

    Maar mijn dochter heeft er wel een handje van om haar moeder te willen laten flippen. Ik kreeg op een dag van mijn toenmalige beste vriendin een screenshot van mijn dochter haar Instagram waarop zij een selfie had gepost met haar nieuwste tattoo. Een megagrote vlinder op haar keel. Prachtig maar liever bij een ander waren mijn 1e gedachtes. Mijn vriendin schreef erbij, je bent gewaarschuwd want de bijbehorende tekst was “Deze foto ga ik zo naar mijn moeder sturen.. Het was leuk jullie allemaal te hebben gekend”, kortom mijn moeder gaat flippen.

    Wauw prachtig

    Ik had de app van mijn vriendin nog niet gelezen en hoppa .. daar kwam de foto van mijn dochter. “Kijk mam”.. Maar in plaats van dat mama ging flippen stuurde ik terug “Wauw lieverd, hij is prachtig”

    Die had ze niet zien aankomen. Mama heeft geleerd, gaat niet meer zo snel flippen of deed ik dat alleen maar in haar gedachten?

    Mama laat het gewoon los, het is hun leven

    Mijn dochter is inmiddels 28, heeft zelf 2 kinderen en nog steeds weet zij ons scherp te houden. Ze is niet (meer) zo bezig met Social Media, we horen soms dagen niets van haar maar ALS ze dan belt of een app stuurt is vaak wel onze 1e gedachte “Oh jee”

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Vakantieveilingen kick

    Vakantieveilingen kick. Ik had een tijdelijke vakantieveilingen verbod van mijn echtgenoot gekregen. Nah verbod is een groot woord natuurlijk maar hij heeft wel aangegeven dat het voor nu wel even leuk is geweest en ik geef hem geen ongelijk want het kan soms echt bijna een verslaving worden.

    Die laatste 5 seconden

    De laatste 5 seconden is waar het om gaat. Bloed irritant die mensen die gewoon al uren voor het einde van een veiling al gaan bieden. Zo drijf je de prijs onnodig op want de echte kenners weten dat het om de laatste seconden gaat. Maar dan is het natuurlijk ook misschien wel doorgestoken kaart die mensen die van die vroege biedingen doen.

    Het begon allemaal met een dagje naar de sauna met mijn echtgenoot. De entree van een van de grootste sauna’s in Nederland is normaal rond de 40 euro. Geweldig als je dan in de laatste 2 seconden de laatste bent met een bod van 38 euro voor 2 personen bij elkaar. YES in de pocket..

    BHV cursus

    Verrek er wordt ook een BHV cursus verloot (die goochemerds laten natuurlijk een overzichtje zien van andere veilingen die heel interessant zijn. Mijn dochter wilde graag een BHV opleiding doen maar die kosten normaal tussen de 200-300 euro. BAM binnen voor 1 euro. Whoehoe inclusief administratie kosten zit je op €6,50 nou koopje toch?

    Maar zoals elke moeder zal beamen komt dan een soort schuldgevoel over je heen want voor mijn zoons heb ik niet iets leuks. Oh kijk, airsoften voor 8 personen in Rotterdam. Nog 20 minuten, ik wacht wel. Ondertussen natuurlijk verder kijken en jeetje wat leuk 2 retourtickets naar een plaatse in Europa. Die loopt bijna af en staat op 45 euro.

    Zou wel leuk zijn dus ik waag het erop en ja hoor, ook dit keer in die laatste seconden heb ik 2 retour tickets naar Barcelona voor €80,=.
    Schat, we gaan samen lekker naar Barcelona en ik ben direct gaan kijken naar leuke hotels. We willen natuurlijk wel midden in het centrum. De vlucht tijden zijn niet zo gunstig. Avond heen en ’s morgen vroeg terug. Tja ik wil wel 4 hele dagen in Barcelona zelf want ik ben gek op Barcelona. Het hotel kwam daarmee rustig op 500-600 euro extra maar.. Ik had de tickets wel lekker goedkoop.

    Ondertussen bruiste de dopamine en endorfine door mijn lichaam en ik voelde mij helemaal geweldig. Zo veel mooie dingen gewonnen en niet vergeten want het alarm van de airsoften liep af. BAM in de pocket voor 12 euro. Mijn zoons ook een leuk uitje.

    50 en nog nooit gevlogen

    Een van mijn vriendinnen die nog nooit gevlogen heeft in haar leven wilde ik voor haar 50e verjaardag eigenlijk een leuke City trip cadeau doen maar helaas elke keer greep ik mis bij de veilingen.

    Het was tijd om naar bed te gaan, het was eigenlijk al veel te laat maar de euforie was hoog. Op de rand van mijn bed zittende wil ik mijn telefoon op “niet storen” zetten en valt mijn oog op de City trip voor twee personen. Nog 12 seconden .. doe ik het of doe ik het niet? Voordat ik het goed en wel wist had ik €75 euro geboden en zie ik allemaal confetti en slingers door mijn beeldscherm komen. Shit ik heb gewonnen, ik zeg nog even niets tegen mijn man hihihi..

    De volgende ochtend:

    De volgende ochtend bij het ontbijt begin ik heel voorzichtig, “lieverd .. ik durf het bijna niet te zeggen maar ik heb ook een verrassing city trip gewonnen”. Mijn man begint te lachen en zegt “Gefeliciteerd schat, Voorlopig is vakantie veilingen wel even klaar he?”

    We zijn inmiddels al weer twee jaar verder en manlief is nog steeds heel blij met mijn vakantieveilingen want met een beetje gezond verstand kan ik nu 1x per maand een leuke sauna trip winnen voor weinig geld. De rest ?? …. die sla ik nu wel even over.

    Zie je wel .. ik leer nog wel

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Geheime Missie

    Geheime missie. Verrassingen geheimhouden is nooit mijn sterkste kant geweest. Laat ik vooropstellen dat echt geheime informatie of zaken die een ander niets aan gaan met mij het graf in mee gaan, zelfs van mensen waar ik nu niets meer mee te maken heb. Eens in vertrouwen vertelt is altijd in vertrouwen bewaard.

    Maar een verrassing cadeau of iets in die geest? Oh jeetje dat brand op mijn tong en borrelt altijd vanuit mijn tenen omhoog om ergens in een van mijn enthousiaste buien er als een waterval uit te komen. (en ja ja ik erger mij er altijd kapot aan als mijn partner wel zijn mond kan houden over verrassingen voor mij want daar hou ik niet zo van)

    Het geheime plan gaat van start

    Ergens medio augustus 2023 werden mijn man en ik door mijn moeder op de hoogte gebracht dat zij met een aantal mensen bezig waren om te zorgen dat mijn vader een lintje zou krijgen. Een onderscheiding in de orde van Oranje Nassau.
    Nou reken maar dat elk kind wel vindt dat zijn vader of moeder een lintje verdient maar mijn vader spant toch wel de kroon.

    Tomeloze energie, inzet en liefde voor alles wat hij doet. Zo heeft hij zich jaren ingezet voor diverse organisaties, liefdadigheidswerk etc.. Maar ook de Hortus Alkmaar. Dagen is hij daar te vinden en samen met alle vrijwilligers hebben ze ervoor kunnen zorgen dat de prachtige kruiden tuinen van VSM zijn bewaard en dat iedereen uit de omgeving kan genieten van deze schitterende stuk Alkmaarse geschiedenis tuinen.

    Hortus Alkmaar

    Lieve mensen wordt “vriend van de Hortus Alkmaar” het is een klein bedrag per jaar maar zo belangrijk voor het behoud van dit mooie stukje natuur. Sorry ik kan het niet helpen maar ik moet het wel even promoten😉 ..

    Maanden heeft mijn moeder enorme stress gehad omdat er van alles natuurlijk uitgezocht moest worden en vooral alle sporen gewist. Erik mocht niets weten en je kent dat wel, die Apple dingen onderling die synchroniseren altijd alles op alles dus je moest soms sneller dan het licht zijn. Erik overziet veel en heeft veel in de gaten, zo scherp als een havik.

    Lintje wordt Riddering

    Een groot geheim .. hoe moeilijk is het want je bent laaiend enthousiast.
    Hoe dichterbij we bij de “lintjes regen” zouden komen hoe spannender het werd en tot onze grote verrassing had de Koning bepaald dat Erik niet gewoon een lintje voor zijn inzet zou krijgen maar dat hij zelfs geridderd zou worden in de orde van Oranje Nassau. Wow .. dat werd weer iets andere koek.


    Iedereen die Erik een beetje kent weet dat hij niet zo veel geeft om uiterlijk en zijn haren nog wel eens alle kanten op kan staan omdat hij zichzelf geen tijd geeft naar de kapper te gaan. Wij noemen hem niet voor niets af en toe “catweazle” of verstrooide professor.

    Mijn moeder heeft zich suf gepiekerd om een smoes te bedenken dat hij netje geknipt in pak zou komen.

    Complot “Tante Co”

    De verjaardag van mijn oudtante, “tante Co” zij wordt 91 en heeft vroeger in de omgeving van Waarland gewoond. Om haar verjaardag te vieren zouden ze een soort Memory trip gaan maken langs de plaatsen waar ze gewoond hadden en starten met koffie in het Dorpshuis van Waarland.

    Totale overrompeling

    De blik in zijn ogen, de verwarring toen hij de tafel zag waar niet alleen tante Co aan zat maar ook zijn familie, vrienden, collega’s van vroeger, vrijwilligers en bestuursleden van de Hortus. Deze dag was onbetaalbaar en zo verdiend!
    Het was de grootste geheime missie in mijn leven tot nu toe en jeetje wat ben ik blij dat het voorbij is!

    Geridderd worden in de Oranje Nassau wordt je alleen als je bijzondere prestatie hebt geleverd, belangeloos tomeloze inzet voor anderen. Het bijzondere voor ons als gezin is het feit dat dit als “iets bijzonders” wordt beschouwd.

    Ik weet nu in elk geval dat een job bij de geheime dienst niets voor mij zal zijn!

    26 april 2024

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website