Chocolates

Life is like a box of chocolates
You never know what you’re gonna get

Auteur: Miss Cindy

  • Hoge Energie

    Hoge Energie. Alles in het leven is energie, om ons heen en in ons lichaam. Door mijn Reiki reis merk ik dat ik steeds meer in een hogere energie terecht kom en steeds meer in het liefdevolle en positievere vibe. Het is ook helemaal niet zo gek als je kijkt welke mind-toestanden welke energie trillingsniveau heeft.

    Ontevredenheid 50, Boosheid 150 en daar tegenover plezier 540 en onvoorwaardelijke liefde 700 tot wel 1000 hertz.

    Het is dus niet voor niets dat jij je zo veel fijner en energieker voelt wanneer je blij en happy bent en mensen die altijd blijven “hangen” in een ontevreden gevoel het leven ook zwaar vinden. Je trekt ook mensen / situaties aan in jouw energie level en dan kan je maar beter zorgen dat deze hoog en positief is.

    Doen wat je leuk vindt

    Het is gewoon zo ongelooflijk belangrijk dat je in het leven dingen gaat doen die je leuk vindt, waarbij je veel kunt lachen en liefhebt. Waarin je mensen leert kennen die jou liefde geven en die je mag ontvangen maar vooral ook een leven creëert waarin jij vrede hebt, vrede met jezelf en daardoor ook met anderen.

    Ik heb het al wel vaker gehad over mijn meiden groep. Ik blijf meiden zeggen, de jongste is 28 en de oudste, eigenlijk geen idee maar volgens mij nog net geen 60. We zijn met ons 13-en en wij gooien bij tijd en wijlen leuke dingen in de groep om te gaan doen.

    Wie wil gaat mee en wie niet wil of kan, de volgende keer weer. Heerlijk want het is altijd en elke keer weer gezellig en vol plezier.

    Gooise Vrouwen Bingo

    Vandaag een jaar geleden stond er een Gooise vrouwen bingo op de kaart en ja ja wij gingen met een groep van 7 meiden eerst heerlijk een hapje eten en daarna Bingo spelen. Een bingo avond is 1 en al high level energy. Een zaal vol vrouwen die plezier hebben, lachen, kletsen, blij zijn. Mooie prijzen winnen, drankje doen en muziek. Hoe hoog in de energie wil je komen. Geweldig dus.

    Alle vooroordelen van suffe bingo’s met bejaarden, kaarsenstandaards en dozen koekjes om te winnen moet je aan je voorbij laten gaan want dit soort bingo’s is een en al glitter en glam. Voornamelijk vrouwen (Hulde aan de stoere man die er soms bij is!) in de leeftijd van 18 tot oneindig. Allemaal leuk gekleed en blij voor een heerlijk avondje uit.

    Super prijzen

    De prijzen zijn soms echt waanzinnig! Zo was ik ooit op een Glam Bingo waar je een reis naar Ibiza kon winnen of een tas van Louis Vuitton.

    Een aantal jaren geleden organiseerde ik samen met mijn toenmalige vriendin ook bingo’s voor 100-120 personen. Wij hebben in die tijd zo ongelooflijk veel plezier samen gehad en zo veel gelachen. Het begon al bij de voorbereidingen om alles in te kopen voor de prijspakketten. Het samenstellen, de dagjes op pad met shoppen. Boodschappen doen voor de lekkernijen, de zaal versieren en de lijsten met aanmeldingen bijhouden. Vaste bingo gasten die je leert kennen en zelfs vrienden worden. De avonden zelf was het elke avond weer zo veel plezier. Ook dat hoort bij een goede energie frequentie, onthouden wat je blij en vrolijk maakt. Dit is zo’n herinnering.

    De rollen zijn omgedraaid

    Hilarisch .. Voorheen dus zelf heel wat bingo’s georganiseerd en in mijn hele leven slechts 2x aan de spelerskant gezeten in mijn kind periode.

    Dikke paniek en error in mijn hoofd want ik deed met 2 boekjes mee en het ging veeeeeeeeel te snel hahaha..

    Ik kon het niet bij benen, geen tijd om mijn koffie op te drinken want ik liep zwaar achter. Inge die ervaren bingo speelster is heeft steeds bij mij op mijn kaartjes mee moeten stempelen .. TOT DAT .. ze doorhad dat ik het boekje gewoon niet snapte en niet in de gaten had dat alle getallen in de juiste rij stonden

    1e rij staan de getallen (door elkaar) 1 t/m 9 .. tweede rij 10 t/m 19 ..

    Wat een opluchting haha toen had ik rust, kon ik op mijn gemak koffie drinken EN bingo spelen met 2 boekjes.

    Etentje

    Het is weer zo ver, Meiden uitje. Dit keer geen glamour bingo maar uit eten. Wij gaan donderdag de 24e heerlijk eten bij ’t Zusje. Allemaal lekkere kleine gerechtjes en super leuk gezelschap. Dit keer zijn we met 6 personen van de 13. Ik hoop echt dat de ober vergeten is hoe wij de vorige keer waren want hij had er rode oortjes van.

    We gaan er met zijn allen weer een super avond van maken vol positieve energie!

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Me too of Niet?

    Me too of niet? Een heel gevoelig onderwerp ik weet het maar toch ga ik mijn mening hierover verkondigen ondanks dat ik ongetwijfeld mensen tegen de schenen schop. Laat ik beginnen met het feit dat ik niemand wil kwetsen. Het hele “Me too” verhaal zit ik toch telkens met grote verbazing naar te kijken en te luisteren. Want waar hebben we het eigenlijk over?

    Aanranding, verkrachting etc is NIET waar dit over gaat

    Natuurlijk als er ergens sprake is van aanranding, verkrachting, ongewenste zaken of kinderen, jonge tieners ten opzichte van volwassen of mensen met gezag dan is dat fout. Helemaal mee eens, dat kan niet door de beugel. Maar..

    Omhoog neuken

    Een man of vrouw (het kan toch echt twee kanten op) die zich “omhoog neuKt” zoals we het vroeger zeiden is in mijn ogen toch echt een kwestie van keuze. Je wil die promotie dat jij bereidt bent om daarvoor seksuele handelingen te treffen. Je kunt er ook voor kiezen om die promotie niet te nemen of ergens anders te gaan werken.

    Is het sjiek? Nee natuurlijk niet maar kom op zeg, je kiest er zelf voor of je wel of niet met die voorwaarden eens bent. Die dame die de regisseur een blowjob moest geven om die film job te krijgen, sorry schatje maar het is je eigen keuze. Als jij dan besluit om dit met open mond toe te treden dan heb jij geen recht om achteraf te klagen over een bittere smaak. Je kunt ook je mond dicht houden en besluiten dat je voor zo een producer niet wil werken.

    Dan heb je de groep met mensen die nu in eens last van “me too” hebben omdat ze in hun jeugd dingen gedaan hebben waar ze nu achteraf spijt van zouden hebben? Wie is er opgegroeid in de jaren 70-80-90 en heeft geen dingen gedaan waar je misschien spijt van hebt. Punt is dat jij op het moment dat je het deed, het helemaal prima en oke vond. Dus hoezo heb je dan een “Me too”?

    Spastische wereld

    Onze kinderen groeien wat dit betreft toch wel een beetje op in een spastische wereld. Voordat je iemand wil gaan zoenen zou je al in drievoud bijna, schriftelijk moeten vastleggen dat beide partijen elkaar graag een zoen willen geven, zonder dwang en zonder valse voorwendselen. Maar nu blijkt dat je al deze papieren nog langer moet bewaren dan de boekhouding voor de belastingdienst aangezien er op dit moment “me too’s” van 20-30 jaar geleden boven komen.

    Spijt achteraf

    Waar kan je dan nu nog van op aan als je beiden met consent elkaar zoent, vrijt en iemand de dag erna of nog langer erna “Spijt” krijgt.
    Dat je spijt krijgt dat kan natuurlijk altijd maar dat je het dan de andere partij kwalijk gaat nemen vind ik wel een ding.

    Wie verzint dit allemaal?

    Mannen mogen niet meer fluiten en worden al berispt als ze een keertje te ver achterom kijken.

    Vrouwen mogen niet meer te “bloot of sexy” over straat en ik denk dan. Wie heeft dit allemaal zo verzonnen?

    Vinden we het dan niet meer leuk als je merkt dat een ander je leuk vind? Moeten we dan allemaal een grote zonnebril op zodat niemand meer kan zien waar je naar kijkt en staart?

    Is dit o.a. de oorzaak voor het feit dat we zo veel vrijgezellen hebben in Nederland want ik hoor niets anders dan dat het verdraaid moeilijk is een leuke partner te vinden. Durft niemand meer openlijk elkaar te laten zien dat je leuk en interessant bent?

    Sportschool

    Er komt regelmatig een berichtje voorbij waarbij mannen aan de schandpaal gezet worden omdat ze naar een vrouw hebben gekeken. En natuurlijk zal er gekeken worden, andersom doen vrouwen dit ook.

    Begrijp goed dat er heel vaak niet eens op een seksuele manier wordt gekeken maar eerder m.b.t. de manier waarop jij een oefening uitvoert, welke spiergroep je dan zou pakken etc. of .. zoals ik zelf ook heb; met mijn muziekje in de oren gewoon EEN kant op staren zonder naar iets te kijken.

    IK heb daarnaast regelmatig gezien dat een man bezig was voor de spiegel met dumbells en een dame gewoon pal voor zijn neus gaat staan squatten en de man hierdoor heel spastisch moest gaan doen zodat het niet leek alsof hij naar haar keek en gewoon geen kant op kon.

    Slaan we niet allemaal gewoon een beetje door hierin?

    Seksueel grensoverschrijdend gedrag is not done!

    Seksueel grensoverschrijdend gedrag is natuurlijk not done. Wanneer 1 van de 2 te veel heeft gedronken dan hoor je respectvol iemand met rust te laten. Iedereen moet elkaar met respect behandelen, nee is nee etc. maar eerlijk is eerlijk vrouwen kunnen er ook wat van. Je wil niet weten hoe het soms in een vrouwen groep aan toe gaat als er een mooie man voorbijkomt. Hier steek ik hand in eigen boezem want als ik met mijn vriendinnen op pad ben dan zijn wij ook slecht.

    De vraag is alleen wat is seksueel grensoverschrijdend gedrag en welke keuzes maak jij hierin?

    Grensoverschrijdend gedrag is een breed begrip. Voor de een ligt dat al bij het na-fluiten terwijl het voor een ander veel verder kan gaan. Misschien moeten we op sommige dingen een klein beetje eelt kweken en ons niets aantrekken en op andere vlakken uiteraard een hardere lijn trekken.

    Maar lieve mensen laten we ook een klein beetje ons (boeren) verstand gebruiken.

    Ik heb in mijn jeugd ook het een en ander gedaan waarvan ik nu bijna 30 jaar later denk “ai.. zou ik nu toch anders doen” maar he, ik was jong en op dat moment wilde ik dat, dat was destijds mijn keuze.

    NOTE: Dit verhaal gaat niet, ik benadruk dit nog een keer, niet over mensen die verkracht, aangerand, misbruikt zijn. Niet over een scheve machtsverhouding etc. Dit betreft het gedrag van normale volwassenen die bij volle verstand keuzes maken.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Doe maar normaal

    “Doe maar normaal dan zijn we al gek genoeg”, deze titel is waar ik en de generatie boven mij mee zijn opgegroeid en waarvan ik zie, merk en hoor dat hij nog heel diep geworteld zit.

    Je hoofd boven het maaiveld

    Je moet vooral niet je hoofd boven het maaiveld uit steken. Je normaal, onopvallend gedragen, niet te hard lachen of praten en graag ook wat degelijke kleding dragen. ik kom uit een niet alledaags gezin.

    Mijn ouders zijn gescheiden in de jaren 70 wat echt in die tijd “not done was”. Mijn familie was 1 van de 2 gescheiden gezinnen in de omliggende wijken. Een jonge vrouw met 2 kleine kinderen en ze koos er ook nog voor om te gaan studeren aan de universiteit. Zo heb ik van haar geleerd dat je niet hoeft te zijn zoals alle anderen maar dat je kiest voor jezelf.

    Toch merk ik dat er nog veel mensen zijn die ergens in hun hoofd nog wat ouderwetse opvattingen hebben of zo in een rollenpatroon vast zitten dat ze er zelf geen eens erg in hebben. Ik ben dan misschien wat anders opgevoed en ik heb soms wat andere denkwijzen en opvattingen maar je zou verwachten anno 2025 dat er wel een en ander veranderd zou zijn.

    Calvinistische drang?

    Wat zit hier achter? Is het nog steeds die diepgewortelde Calvinistische drang naar “doe maar normaal dan zijn we gek genoeg?” of zit er een verborgen vorm van jaloezie achter en zouden zij eigenlijk ook graag wat vrijer willen leven?

    Zo werkt mijn man al meer dan 30 jaar grotendeels thuis. De buren zagen mijn man altijd aan de eettafel zitten achter de laptop of lopend aan de telefoon. Hij was altijd thuis dus hij zou wel geen baan hebben. Buren die dachten dat het wel oké was om voor elk wissewasje aan de deur te komen want je was tenslotte gewoon thuis. Het zou vast niet allemaal zuivere koek zijn. Nog steeds nu na alle corona lockdowns waarbij iedereen gevraagd werd zo veel mogelijk thuis te werken is het een lastig fenomeen dat iemand dus thuis aan het werk is. Op de een of andere manier werk je dan niet.

    Social Online

    Zo was ik Social Media ondernemer met een online business wat voor een hoop mensen abracadabra is terwijl ze zelf wel lustig het van alles online kopen. Social media is iets heel bijzonders. Je moet eigenlijk 7 dagen in de week online zijn en iets posten want de dag dat jij verzuimt iets te posten is de dag dat iedereen het gaat bestellen. Je bouwt een vertrouwensband op met je publiek door regelmatig persoonlijke postings te mixen met zakelijke.

    Maar pas op voor de 40 plus brigade die hun meningen al klaar hebben over het feit dat je wel erg veel post op Social media en je waarschijnlijk niets te doen hebt.

    De meningen (voortkomend uit een vorm van jaloezie?) als je regelmatig een selfie post en dan de opmerking krijg dat je alleen maar aandacht zoekt.
    Ik heb een eigen salon en ik ben mijn eigen visitekaartje. Ik ben mijn bedrijf en dat betekent dat ik mijzelf verkoop.

    Doe maar gek – liever dan normaal

    Dus voor iedereen met een mening (en die hebben we allemaal), misschien jezelf eens afvragen wat het is waarom jij je ergens aan stoort of zo’n uitgesproken mening hebt. Ik denk namelijk oprecht dat jij zelf ook liever iets gekker was geweest maar te bang bent voor mensen zoals jezelf 😉

    Ik kan het niet helpen om met een grote glimlach te kijken naar de generatie van mijn kinderen en klein kinderen. Een generatie vol gekke Tiktok filmpjes en selfies alsof ze super modellen zijn, zonder 1 vorm van schaamte of beperkingen. Doe maar lekker gek, normaal is er genoeg.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • 1 April geprankt

    1 april was voor mij altijd een super dag! Weken vooraf kon ik altijd de meest gekke ideeën bedenken over wie ik in de maling zou nemen. Dat betekent dus ook weken lang zo veel voorpret voor mij en geloof mij, ik kan echt de slappe lach krijgen van en met mijzelf.

    Een van mijn beste vriendinnen

    Zo had ik een vriendin die aan de andere kant van Nederland is gaan wonen. Regelmatig belde ik haar en elke keer kreeg ik de voicemail. Ik spreek netjes in en zij belt gewoon niet terug. (Nee, het was niet dat zij mij niet wilde spreken, ik hoor het je nu denken 😛 ) .. nee ze was altijd druk met haar rechtenstudie, vriend, baan enz.

    Een maand voor de beruchte datum kwam het idee omhoog. Ik maak een brief namens PTT (zo heette KPN vroeger) waarin ik haar ga uitleggen hoe de voicemail werkt. Zo gezegd, zo gedaan, keurig netjes het logo van PTT gescand en op papier geprint. Een brief gemaakt waarin de PTT vertelt dat het hen opgevallen is dat zij mensen die de voicemail inspreken niet terug belt en uiteraard een stap voor stap gebruiksaanwijzing hoe dat zou werken met het nummer intypen etc.

    Afgesloten met de naam van de toenmalige Directeur maar wel mijn eigen handtekening en ja ja een postzegel er op. Ik durfde niet de “porto code” te frauderen.

    Woest was ze

    Een paar dagen na 1 april kreeg ik mijn vriendin eindelijk aan de telefoon. Woest was ze! Werkelijk woest want hoe durfde PTT haar zo’n brief te sturen, schending van haar privacy en bij de klantenservice wisten ze ook niet hoe ze hier op moesten reageren. Als rechtenstudent was ze aan het broeden over hoe dit aan te pakken.

    Ondertussen heb ik de hand op de hoorn moeten houden want ik deed het bijna in mijn broek van het lachen. Je kon mij opvegen en al snuivend kon ik het niet meer verbergen. OCH JIJ WEER .. 1 april natuurlijk. Ze had mij door en gelukkig kon ze er daarna smakelijk om lachen.

    Mijn tweede moeder

    Mijn lieve tweede moeder was voor haar pensioen, Rayonleidster regio Nijmegen bij een groot schoonmaakbedrijf. Zij ontving ooit een brief dat ze genomineerd was voor “Beste Rayonleidster van Nederland” en moest op zondag 1 april om 15.00 uur naar radio 538 luisteren voor de bekendmaking wie de winnaar zou zijn. De gelukkige winnaar zou een lang weekend Center Parcs naar keuze winnen. De bewuste zondag was het nog even een hele discussie in huis want er moest een keuze gemaakt worden tussen voetbal op tv aan of de radio aan.

    Helaas, om 15.00 was er nergens iets van een verkiezingsuitslag op de radio te bekennen en toen viel het kwartje. Wat en wie was in 1 klap duidelijk.

    Mijn Only Fans grap

    Ik hou van een lolletje en een geintje, in het dagelijkse leven zal ik het nooit nalaten een grapje te maken of een grap uit te halen. Dit jaar met 1 april heb ik een vrij pikante foto van mijzelf gepost op Threads en Instagram Story met het “only Fans” logo er in en de tekst erbij: “Zooo.. kogel is door de kerk. Ik heb een account gemaakt, geld is geld en er is kennelijk vraag naar.  Mijn gezin is op de hoogte dus “Don’t judge me”… Allemaal heel smaakvol, kijkje nemen? Check mijn account op: https://bit.ly/3TIwAYh

    Wie op de link klikt krijgt een plaatje met 1 april. That’s me

    Er zijn binnen 24 uur maar liefst 464 mensen gaan kijken op mijn linkje. Allemaal nieuwsgierig 😉
    Mensen die mij graag willen zien & mensen die liever over mij kletsen maar beiden zijn geprankt.

    April fool … sorry

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Bibberende knieën

    Bibberende knieën. Ik schreef deze column 6 nachtjes voordat ik voor de eerste keer geopereerd ging worden aan mijn borstbeen, jullie gaan dus even mee terug in de tijd naar 1 september 2023.

    Voor jullie woorden om te lezen en voor mij een mega reusachtige donderwolk die boven mijn hoofd hangt en mij bibberende knieën en een misselijk makend wee gevoel in mijn buik geeft.

    Al maanden sta ik op de wachtlijst en is alles oké en prima omdat het nog zo lekker ver weg is. Minimaal zo’n 6 maanden hadden ze gezegd want mensen komen van alle buurlanden om ons heen naar deze ene arts in dit ziekenhuis voor deze operatie. Er is namelijk in heel Europa maar 1 arts die deze operatie uitvoert.

    Dan komt dat bericht

    Dan in eens .. dan krijg je bericht dat je aan de beurt bent. Blijdschap en angst mengen zich samen. Gek he dat je dan door een datum in eens overspoeld kan raken door alle soorten emotie die je maar kent of misschien niet kent.

    Ik heb een zeldzame ziekte die extreme pijnen veroorzaakt en de artsen niet weten wat ze er mee of tegen kunnen doen. Ruim een jaar lang elke 12 weken een injectie in mijn borstbeen met Lidocaïne en Corticosteroïden hebben de pijn lichter gemaakt. Zo wilde ik vorig voorjaar niet meer leven vanwege 24/7 elke dag pijn levels 7-10 op een schaal van 0 tot 10.

    Het voortraject van injecties

    Deze afschuwelijke injecties zorgden er in elk geval voor dat mijn dagen weer dragelijker werden en ik weer het een en ander kon gaan doen. Ik ben een bezig bijtje en zit niet graag stil. Overdag ben ik dan ook 2-3 dagen in de week met mijn salon in de weer waar ik ook echt heel blij en gelukkig van word.

    Wat niemand buiten mijn inner cirkel weet en wat iedereen op “fakebook” dan ook niet leest en ziet zijn de avonden. De avonden waarbij ik met extra pijn medicatie op de bank lig met mijn hoofd op mijn man zijn buik. In elkaar gedoken van de pijn en geen energie of puf om iets te gaan doen. Ademhalen doet zelfs zeer en elke beweging voel ik.

    Helaas hebben de injecties bij mij niet het gehoopte resultaat en hebben wij begin dit jaar contact op genomen met de enige arts in heel Europa die opereert, iets wat ik eigenlijk hoopte te voorkomen is toch waar we voor gaan. Deze arts zal het onderste stukje van mijn borstbeen wegzagen en alleen al bij het idee beginnen die knieën weer te bibberen en komt dat gevoel weer omhoog.

    Hoe je ergens tegen opziet en naar uit kijkt

    Ik zie er vreselijk tegen op maar gek genoeg kijk ik er ook naar uit. Althans naar de periode zo twee of drie weken na de operatie, als het voorbij is.

    We zijn gewaarschuwd dat de eerste 2-3 weken helse pijn zal geven omdat zowel je buikvlies los gemaakt moet worden en er allerlei spieren en zenuwen opzij gelegd- verschoven moeten worden.

    Ik kijk uit naar de periode als de pijn van de operatie weg is en hopelijk kan ik na de 6 weken herstel tijd mijn leven weer normaal leiden in plaats van lijden.

    In het vooruitzicht om weer te kunnen paardrijden, weer een avond te kunnen dansen, zingen lachen en springen. Naar een periode waarin ik weer kan sporten en weer volop met alles mee kan doen zonder rekening te houden met 1-2 dagen herstel na kleine inspanning. Naar een leven zonder 24 uur per dag helse pijn. Hoe fijn zou dat zijn.

    Zo heeft elk huisje zijn kruisje en laat je niet misleiden dat het bij een ander altijd rozengeur en maneschijn is.

    UPDATE:
    We zijn nu 1.5 jaar na deze operatie. De pijn was gezakt tot een 2-3 level maar helaas met een maand of 8 begon hij weer te stijgen waardoor er een borstverkleiningsoperatie ingepland werd voor sept. 2024. Dit zodat ik zo min mogelijk een BH hoef te dragen. De onderste rand van (elke) bh geeft druk op de ribben en dat triggert de pijn, echter waren mijn borsten te zwaar om zonder bh te gaan.

    Ook nu een half jaar na de borstverkleining gaat de pijn weer omhoog en zitten we weer in de wachtkamer van dr. Brussel, de chirurg.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Het leven lacht en huilt

    Het leven lacht en huilt. Hoe bizar kan het leven soms lopen. Zo ben je gelukkig, je bent getrouwd, gezonde kinderen en klein kinderen en het volgende moment overkomt je iets of word je ziek. Elk huisje heeft zijn kruisje toch?

    4 jaar geleden werd ik “ziek”, ik kreeg steeds een rare pijn in mijn borstkas en buik. Zoals het “hoort” is het dan een kwestie van niet piepen en doorgaan, gaat wel weer over voordat je een jongetje wordt. Was het een van je kinderen geweest dan had je direct bij de huisarts gezeten maar nee, niet voor jezelf. Ik wilde geen “zeurpiet” zijn en vooral niet te snel bij de huisarts aankloppen want stel je eens voor dat het iets stompzinnigs is.. toch?

    Met de maanden werd de pijn erger en ging van level 2-4 op een schaal van 0 tot 10 naar een level 7-10 en dat 24 uur per dag, dag in dag uit. Dit was niet meer te overzien en niet meer te behappen.

    Je leven komt tot stilstand want negeren en functioneren lukt niet meer. De artsen weten het niet zo goed en ik kreeg het ene onderzoek na de andere. Niemand die zich kan voorstellen hoe het voelt en wat je voelt en ook voor het thuisfront was dit heel frustrerend. Ze zien dat ik pijn hebt maar kunnen niets, ik probeerde zo gezellig en leuk mogelijk als maar kon, te doen want iemand tot last zijn is een no-go

    De hel waarin je terecht komt als gezin

    Tot die ene nacht 3 jaar geleden deze maand .. De nacht waarop ik in bed tegen mijn man aan lig. In een foetus houding om de pijn een beetje op te vangen en hij zijn armen om mij heen heeft. “Lieverd” zeg ik tegen hem, “Ik wil niet dood maar zo.. zo wil ik niet leven, ik wil een gesprek in het ziekenhuis om te praten over euthanasie”.

    We hebben beiden die nacht verschrikkelijk gehuild en hij heeft mij zo goed als het kon stevig vastgehouden.

    De artsen in het ziekenhuis zijn zich net als mijn echtgenoot kapot geschrokken en er werden 3 trajecten uitgezet om te achterhalen wat mij mankeerde en zo goed als maar kon de pijnen te onderdrukken.

    De medicatie die ik van de pijnpoli kreeg hebben ongelooflijk veel hilarische momenten opgeleverd naast het verdriet. Ik heb een paar maanden geleefd in een wereld tussen de werkelijkheid en die van Peter Pan Neverland.

    Toeval bestaat niet!

    Toeval bestaat niet roepen wij altijd. Als laatste optie stond een kijkoperatie ingepland. Daar lig ik met mijn ok jasje aan op de tafel en de arts die mij zou opereren was weggeroepen. De vervangende arts krijgt van mij nog een keer een uitleg van mijn pijn en de plek. Wat blijkt, hij heeft in heel zijn carrière 1 patiënt gehad met soort gelijke klachten. Een zeldzame ziekte met helaas geen genezing maar wel iets beter gerichte pijnbestrijding. De week erna konden ze de diagnose stellen.

    Mijn leven lacht inmiddels weer maar het is soms lastig met deze ziekte om te gaan. De pijnlevels zijn nog steeds hoog, de vooruitzichten niet zo gunstig. 
    Voor de buitenwereld ben ik nog steeds die lachebek, die spring in het veld en bezige bijtje maar wat men niet ziet is dat mijn leven ’s avonds vaak huilt.

    Ik ben dankbaar voor de kracht die ik had om mijn “niet meer willen leven” wens te hebben uitgesproken want dat is de reden waarom ik er nu nog ben en toch kan lachen.

    Oordeel niet te snel over anderen want het leven lacht en huilt. Je weet niet welk drama er achter hun voordeur schuilt


    Update: In mijn volgende column vertel ik meer over het proces na de diagnose .. Het is weer heel actueel op dit moment omdat de pijn weer terugkomt en ik weer in de vooravond van een nieuwe operatie sta.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Kinderachtig gedrag

    Kinderachtig gedrag. Kinderen zijn superleuk en zorgen er ook voor dat je jezelf soms heerlijk kinderachtig kunt gedragen.

    Mijn oudste twee zijn 4 handen op 1 buik en het is dat ik weet dat er 1,5 jaar ongeveer tussen zit want de meeste mensen denken dat ze een tweeling zijn. Broer en zus met dezelfde hobby’s en dezelfde vriendengroep. De grote herrieschoppers en puinhoopmakers binnen ons gezin. De jongste is bijna 4 jaar jonger dan de middelste en een compleet ander kind. De zogeheten computernerd, die hoor je niet en zie je niet behalve als de wifi in huis uitvalt.

    Terug naar de oudste twee. Deze twee zijn uniek samen, voelen elkaar aan, delen elkaars geheimen en haalden samen kattenkwaad uit. Ivanna mijn oudste was vaak het brein van alle rottigheid en Sylvan (de middelste) voerde het dan blind uit.

    Zo belde de buurvrouw bij ons aan om te vertellen dat de kinderen poep door de brievenbus hadden gegooid. Heel pedagogisch moesten ze van ons met een emmertje sop naar de buurvrouw om schoon te gaan maken. Huilend op pad want dit was toch wel iets engs komen ze bij de buurvrouw aangelopen en die ziet die twee betraande smoeltjes .. smelt en zegt “ahh ik maak het wel schoon hoor, willen jullie een lolly?” En weg is dan je pedagogische opvoeding. Daar sta je dan als ouders met je goede gedrag.

    Dat samenwerken en onder 1 hoedje spelen dat kunnen zij wel maar dat kunnen wij ook.

    Zou houden wij er ook wel van om ze een beetje in de maling te nemen.

    Mijn echtgenoot heeft het heel lang kunnen volhouden dat hij Beyonce of ook wel “Be” van vroeger met knikkeren kent. Hebben wij jarenlang steeds weer die mop kunnen vertellen over “waarom loopt een kraai en hupt een mus” omdat ze toch de clue vergaten.

    Maar de grootste hilariteit was wel het verhaal van de onzichtbaarheidsspray.

    Daar zit je dan op de bank met zijn tweetjes, twee volwassen mensen en ons een beetje te vervelen. Wat ga je dan doen? Juist, de kinderen plagen. De oudste was met een vriendinnetje een horrorfilm boven aan het kijken en de middelste was bij zijn beste vriendin thuis. Beide kinderen hebben wij een berichtje gestuurd of ze naar buiten wilden kijken. Thuis hoor je dan boven de voetstappen en roetsj het gordijn open, het was donker buiten. Je kunt exact jezelf inbeelden wat Sylvan bij zijn vriendin gebeurde, ook daar naar het raam en naar buiten kijken.
    “Ik zie niets” is het antwoord van beiden. “Oh schrijf ik, kijk eens goed, ik zie jou wel. Je staat voor het raam, kijk dan ik zwaai naar je”
    Nee hoor zeggen ze allebei, ik zie niets.
    “Nou kijk eens goed, naast de lantaarnpaal, ik zie dat jij bijna met je gezicht tegen het raam zit”. , Ivanna horen we boven ook beetje gillen en giechelen met haar vriendin maar beiden zien niets. De kinderen vinden het creepy.

    En wij? Wij liggen ondertussen helemaal in een deuk op de bank en typen uiteindelijk “Dan werkt die onzichtbaarheidsspray goed”
    Oh wat voelen wij ons op zulke momenten heerlijk kinderachtig.

    En ja, ik ben zo’n loeder van een moeder die haar kinderen af en toe flink in de maling neemt 😉

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Just a Thought

    Just a thought: Af en toe kom je quotes tegen op Social Media waarvan je direct denkt YES. Zo ook deze die ik vandaag met jullie wil delen.

    “Verwar mijn houding niet met persoonlijkheid… Mijn persoonlijkheid is wie ik ben en mijn houding hangt af van hoe jij bent”…

    Briljant want deze 2 zinnen zijn zo verschrikkelijk waar!

    Wij mensen zijn zo enorm goed in oordelen over anderen, wat anderen doen, dragen, zeggen en hoe ze kijken of wat ze “uitstralen” en als klap op de vuurpijl hebben we niet alleen ons oordeel klaar maar ook het label er al opgeplakt en alles al voor de ander ingevuld en in een laadje gestopt.

    Begrijp mij niet verkeerd, ook ik maak mij hier schuldig aan hoor.

    Ik probeer mij echter er wel bewust van te zijn en als ik merk dat ik oordeel dan probeer ik mij ook te realiseren dat ik niet zo moet denken en het los moet laten. Met een open mind en vooral een open vizier.

    Gelukkig heb ik een partner die mij erop wijst als ik bijvoorbeeld in de fik vlieg om iets. Hij probeert dan altijd eventuele beweegreden van waarom iemand iets zegt/doet te laten zien en laat mij dus inzien dat ik in de fik vlieg gebaseerd op het oordeel dat IK heb over iets, iemand en wat & waarom een ander dit doet.

    Uiteraard doe ik dit ook andersom naar hem toe (ik sta alleen wat sneller in de fik dan hij, ik ben iets heethoofdiger ;-))

    Ik denk tegenwoordig steeds meer dat “als iedereen nu eens iets vaker stilt staat bij het idee dat jij een oordeel/mening velt gebaseerd op de kennis/wetenschap en manier van denken die jij hebt en de ander misschien gebaseerd op zijn/haar kennis enz.” dat zou een hoop miscommunicatie schelen denk ik.

    Want daar gaat het dus mee fout. Communiceren…

    Neem eens wat tieners. Regelmatig hoor ik dat iemand “arrogant” is. Dan vraag ik wel eens “oh ken je die dan?” en vaak is het antwoord “nee maar die kijkt zo arrogant”.
    Het label is al geplakt dus men staat niet meer open voor meer.

    Misschien had deze persoon wel een slechte dag, keek hij/zij in de zon. Misschien is dit wel gewoon iemand zijn blik en is diegene heel erg aardig OF misschien had deze persoon ook wel het idee dat jij arrogant en niet leuk bent en is deze “arrogante blik” een houding of ook wel een reactie naar jou toe gebaseerd op jouw houding of acties?

    Vaak is iemand zijn/haar houding namelijk een reactie op de andere kant.
    Een houding is niets meer of minder dan een weerspiegeling als reactie terwijl iemand zijn persoonlijkheid compleet anders kan zijn.

    Benader iemand open, vriendelijk en vaak krijg je dan ook een vriendelijke reactie.
    Benader iemand met een houding van “mij krijg je niet klein, wat wil je nou” en dan krijg je een reactie die voortkomt uit verdediging. Bij de eerstvolgende keer als je een oordeel hebt over iemand zijn houding, kijk eens verder maar vooral ook naar jezelf:-)

    Geschreven om gewoon eens te filosoferen over het leven. Just a thought.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Lelijke stiefzusters?

    Lelijke stiefzusters? Afgelopen 8 maart was het weer “Internationale vrouwendag”. Dat geeft mij ergens ook een beetje de kriebels en dan niet op een goede manier. Vrouwen zijn bijzondere wezens. Zo wordt aan de ene kant het vrouw zijn, samenwerken, voor elkaar zorgen en sisterhood gehypet terwijl er aan de andere kant vrouwen veelal achter hun rug om worden afgeslacht.

    Natuurlijk praat ik hier niet over alle vrouwen maar toch wel over een grote groep. Waardoor het komt en waarom dit zo werkt ik heb werkelijk geen idee maar wat ik wel weet is dat dit niet iets is van deze tijd maar al (eeuwen) jaren zo gaat.

    Jaloezie? Heeft het te maken met jaloers zijn op iemand zijn schoonheid, wijsheid, geluk, gezin of materiele zaken? Vrouwen die niets vergeten en jaren later de ander allerlei dingen nog kwalijk neemt?

    Mannen zijn vaak veel pragmatischer. Zij vertellen elkaar letterlijk dat ze de ander een eikel vinden, desnoods komt er nog een vuist bij te kijk en vervolgens wordt er een biertje gedronken om er totaal geen aandacht meer aan te schenken.

    Je zou denken dat we in die jaren geleerd hebben dat je elkaar zou moeten steunen en helpen. Je zou denken dat iedereen nu ook wel weet dat elk huisje zijn eigen kruisje heeft en als jij zo graag ook dat grote huis met die Range Rover wil dat hier ook alle andere offers en minder leuke dingen die dat gezin heeft mee gemaakt erbij zou krijgen. Waarom lijkt het gras altijd groener aan die andere kant?

    Waarom is het zo fijn om achter iemand haar rug om lelijk te praten? Heerlijk roddelen over alle slechte dingen die bij een ander gebeurt. Elkaar een beetje ophitsen in de steeds sterker wordende verhalen waar zelfs een verzinseltje soms niet uit mag blijven. Wat schiet je er mee op? Je wordt er niet beter van en wat mij betreft alleen maar lelijker.

    Vrouwen die in je gezicht lachen en leuk doen maar achter je rug om de meest nare opmerkingen en verhalen rondvertellen. Waarom is het zo lastig om dit gewoon tegen de persoon zelf te zeggen? Dit zegt zo veel over jou en niet over die ander.

    Leef en laat leven zou ik zeggen.
    Wees echt en oprecht of laat een ander in zijn waarde. Jouw manier van leven en denken is niet de enige manier en je kunt pas over een ander oordelen als je ook daadwerkelijk in diens schoenen hebt gelopen.

    Ik probeer hier sinds een paar jaar echt mijn grenzen in te stellen. Wanneer iemand niet oprecht blijkt te zijn, niet te vertrouwen, niet leuk of wat mij betreft negatief in het leven staat dan ben ik er klaar mee. Ik ga niet tegen anderen verhalen ophangen, ik ga niet over je roddelen. Ik ben niet boos, ik haat je niet, ik heb geen wrok gevoelens maar ik wil je gewoon niet meer in mijn leven.  Ik gun iedereen een mooi leven met leuke dingen en geluk maar soms stopt het stukje leven waar we samen in betrokken zijn. Zo simpel is het leven namelijk.

    Ik verwacht van iedereen die in mijn leven deelneemt dat ze eerlijk zijn en met mij komen praten als er iets is. Zo zal ik dat ook anders om doen.

    De sisterhood, wij vrouwen die elkaar zouden moeten steunen en supporten is vaak een samengesteld gezin met her en der wat lelijke stiefzusters.

    Hoe mooi zou het zijn als we allemaal vanaf nu ons eigen gedrag eens onder de loep zouden nemen en hier een halt toe roepen! Verandering begint tenslotte bij jezelf.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website

  • Bemoei je met jezelf

    Bemoei je met jezelf. Hebben jullie dat ook wel eens, momenten dat je je echt afvraagt waarom bemoeit iedereen zich altijd met een andermans leven terwijl hun eigen leven een complete chaos is? Het hoogste woord en vooral grote meningen over hoe het zou moeten en hoe je dingen anders zou moeten doen.

    Een van de grootste levenslessen is denk ik wel dat er meer wegen naar Rome leiden, letterlijk en figuurlijk en dat jouw manier niet altijd de beste of de enige manier zou zijn. Iedereen heeft het recht om zijn of haar eigen fouten te maken want tja “fouten” maken is tenslotte waar je van leert in het leven.

    Zijn het dan wel fouten? Of waren het dan gewoon heel waardevolle levenslessen?

    Vervolgens gaat die bemoeienis nog veel dieper en word je tegenwoordig flink afgerekend op welke stelling je in neemt, ook als je geen stelling inneemt en dat vind ik echt een kwalijke zaak.

    Er is zo veel ellende en geweld om ons heen qua oorlogen maar het blijft niet beperkt tot die oorlogsgebieden. Een grote groep mensen in ons eigen Nederland, een land waar we zogenaamd vreedzaam samen zouden leven. Een land waarin alle geloven, rassen, seksuele of politieke voorkeuren naast elkaar zouden moeten kunnen leven. Een multiculturele samenleving, ammehoela. De tolerantie in Nederland is in mijn ogen ver te zoeken.

    De stemming wordt aardig grimmig vind ik. Mensen hebben behoorlijk heftige meningen over hoe een ander zou moeten denken en zouden moeten voelen. Als je niet ro-Palestina bent dan ben je dus pro-Israël of eigenlijk vindt men dat je dan tegen Palestina bent. Als je niet voor Ukraine bent dan ben je aanhanger van Poetin. Als je niet tegen Trump bent dan spoor je niet en ga zo maar door. Mensen houden van hokjes en stoppen je daar graag in ondanks dat ze zo hard schreeuwen dat we elkaar niet in hokjes zouden moeten stoppen.

    Studenten die universiteitsgebouwen bezetten, vernielen en hiermee een statement willen maken voor hun mening en ideeën. Vanuit welke wereld keuren wij dit goed? Enorme schade die is aangericht onder het mom van hun meningsuiting mogen wij als belastingbetalende burgers voor opdraaien.

    Moeten wij dit accepteren? Tot hoever zullen we hiermee gaan?

    Waar zijn we gebleven met liefde voor de medemens .. respect voor elkaar en vooral acceptatie.
    Acceptatie betekent namelijk niet alleen dat ik jou als wat je ook wil zijn accepteer maar ook dat je misschien een andere mening hebt, een andere cultuur, andere taal of godsdienst.
    Maar mijn acceptatie van jou vraagt ook de acceptatie van mij zoals ik in mijn eigen unieke wijze ben.

    Ik vind namelijk zelf dat niemand het recht heeft om andermans spullen te vernielen, niemand het recht heeft een anders leven te nemen of te verpesten, dat niemand het recht heeft een ander pijn en verdriet te doen.

    En inderdaad, je begrijpt het heel goed, ik ben niet pro-Palestina, niet pro-Israël, niet pro-Ukraine en niet pro-Rusland maar ik ben ook niet tegen. Ik ben tegen geweld, dood, en ellende.

    Laat alsjeblieft over de hele wereld, kinderen weer kinderen kunnen zijn, leef samen in liefde en respect. Accepteer dat we anders zijn en zie het mooie van elkaar. Leer, leef en heb lief

    Als iedereen zich meer met zichzelf zou bemoeien, dat zou toch een toffe stap in de goede richting zijn en een WO3 helpen voorkomen.

    Volg mij op Instagram:

    Lees al mijn columns op mijn website