Wow ik ben vanmorgen een discussie gestart over de kerstpakketten en ik moet zeggen dat ik al heel snel het vuur in mij voelde ontwaken en ik als een furie mijzelf in de strijd wierp. Er kwamen een paar ongelooflijke triggers voorbij waar ik toch wat meer over kwijt wil.

De discussie die ik startte ging over de kerstpakketten. Ik krijg al jaren geen pakket en ik ga als zelfstandig ondernemer er ook niet een voor mijzelf kopen want daarmee schiet ik het doel voorbij vind ik. Het kerstpakket is ooit ontstaan als mand met lekkernijen voor de werknemers zodat zij wat “extra’s & feestelijks” hadden in deze dagen.

Gevoel bij een kerstpakket

Ik herinner mij het gevoel, bij mijn kinderen en mij, als mijn man thuis kwam met een grote doos vol papiersliertjes en hier de ene verrassing na de andere uitkwam. Dit was feest. Sommige dingen waren lekker, sommige dingen minder.
Een cadeaubon of een bon voor een beleving vonden wij niets aan. Meestal kon je net niet er iets van halen of doen en moest je altijd wel iets bij betalen. Het voelde een beetje als “De werkgever maakt zich er makkelijk van af” en doet geen moeite.

Noodpakket als Kerstpakket?

Gister hoorden wij op de radio dat bedrijven op dit moment massaal hun kerstpakketten omwisselden voor een noodpakket. PARDON?

Zijn die mensen wel goed in hun hoofd? Een noodpakket zegt alles, die is voor nood en nood is nooit leuk, gezellig of feestelijk. Zo’n noodpakket zet je in de kast en heb je hopelijk nooit nodig. Wanneer een werkgever deze cadeau geeft buiten de kerst om dan is het een teken van waardering omdat ze begaan zijn met jouw veiligheid maar als kerstpakket dan heb je wat mij betreft toch ergens een steekje los.

Terug naar de discussie en de triggerpunten.

Ik heb mensen gevraagd of ze een kerstpakket kregen, zo ja wat en wat zij er van vonden als het een noodpakket zou zijn.

Diverse reacties dat je een gegeven paard niet in de bek mag kijken, je niet ondankbaar zou mogen zijn maar ook: Ik hoef niets, ik wil geluk en gezondheid voor mijn kinderen of ik wil liefde van de mensheid voelen.

Er gingen ongemerkt toch wat rillingen door mij heen want kennelijk zijn we zo afgericht, afgestompt en ingesteld dat we hier zo super stichtelijk in zijn geworden.

Mag je egoïstisch zijn

Eerder deze week stelde ik de vraag: “Wat zou jij als cadeautje voor jezelf willen, puur voor jezelf”. Dit gaf zo veel reacties van mensen die van alles wensen voor hun familie, kinderen en gezondheid. Hallo lieve mensen .. wat wil jij voor jezelf?

Is het tegenwoordig verboden om iets voor jezelf te willen? Ben je dan een egoïst?
Mag je tegenwoordig ook niet meer teleurgesteld zijn in dingen die je krijgt? Ben je dan ondankbaar?

Het is de normaalste zaak van de wereld dat je ook wensen hebt voor jezelf. Ik kan zo wel 5  cadeautjes opnoemen die ik voor mij zelf zou willen. Niet dat ik alles koop want het heeft niet mijn prioriteit maar kom op zeg. Je kan mij niet wijs maken dat je niet op zijn minst 1 ding kunt benoemen die jij best graag voor jezelf zou willen. Durft niemand hier meer voor uit te komen?

Teleurstelling en ondankbaarheid

Ik ben wel vaker teleurgesteld geweest in iets wat ik kreeg. Maakt mij dat ondankbaar? Wel nee ik vind van niet. Het is toch ook onzin dat je alles maar leuk moet vinden omdat je het gekregen hebt? Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, wie heeft dat bedacht. Natuurlijk moet je dat paard wel in de bek kijken al was het alleen al om te zien of hij al zijn tanden heeft en dus fatsoenlijk kan eten of dat jij met de gebakken peren komt te zitten en hem beter naar de slager kunt brengen.

Toen ik 16 was heb ik op zo veel manieren vertelt en laten weten dat ik heel graag een stereo installatie wilde. De dag zelf was super spannend en ik was zo blij toen ik een afstandsbediening kreeg. Ik moest overal kijken en op “on” klikken en kijken wat er gebeurd. Op mijn kamer bleek een TV-tje te staan. BAM ik was zo intens teleurgesteld. Was ik ondankbaar? Nee ik was echt wel dankbaar met een tv maar het was niet wat ik gehoopt had en die gevoelens van teleurstelling mag je gewoon hebben en moet je ervaren. Dat hoort bij het leven dus laten we niet doen alsof dit iets vies of naars is. Voel het, ervaar het en ga verder. Dan kan je daarna dankbaar zijn voor wat je wel gekregen hebt. Ik heb jaren plezier gehad van die tv.

Stichtelijke gevoelens

Sinds wanneer zijn wij zo “stichtelijk en vroom” geworden dat wij niet eens durven uit te komen dat we wensen hebben?

Natuurlijk staat bij iedereen die ik ken de gezondheid van kinderen, familie etc. voorop en wensen we allemaal dat iedereen geluk en liefde krijgen. Dit weten we heus wel en er is niemand die hier anders over denkt maar kom nu eens eerlijk uit voor je eigen wens.

We leren steeds vaker dat we van ons zelf moeten houden en lief zijn voor ons zelf maar oehh oh wee als we daarmee ook een klein beetje egoïstisch of ondankbaar zijn op materieel gebied.

Ik krijg geen kerstpakket maar ik zou echt diep teleurgesteld zijn als het een noodpakket zou zijn. Ben ik dan ondankbaar – so be it.

En vertel nu eens eerlijk, wat zou jij heel graag cadeau willen krijgen?

Volg mij op Instagram:
Volg mij op Threads

Lees al mijn columns op mijn website en abonneer je via de hoofdpagina.
Je krijgt een email wanneer er een nieuwe column is gepubliceerd