Lelijke stiefzusters? Afgelopen 8 maart was het weer “Internationale vrouwendag”. Dat geeft mij ergens ook een beetje de kriebels en dan niet op een goede manier. Vrouwen zijn bijzondere wezens. Zo wordt aan de ene kant het vrouw zijn, samenwerken, voor elkaar zorgen en sisterhood gehypet terwijl er aan de andere kant vrouwen veelal achter hun rug om worden afgeslacht.

Natuurlijk praat ik hier niet over alle vrouwen maar toch wel over een grote groep. Waardoor het komt en waarom dit zo werkt ik heb werkelijk geen idee maar wat ik wel weet is dat dit niet iets is van deze tijd maar al (eeuwen) jaren zo gaat.

Jaloezie? Heeft het te maken met jaloers zijn op iemand zijn schoonheid, wijsheid, geluk, gezin of materiele zaken? Vrouwen die niets vergeten en jaren later de ander allerlei dingen nog kwalijk neemt?

Mannen zijn vaak veel pragmatischer. Zij vertellen elkaar letterlijk dat ze de ander een eikel vinden, desnoods komt er nog een vuist bij te kijk en vervolgens wordt er een biertje gedronken om er totaal geen aandacht meer aan te schenken.

Je zou denken dat we in die jaren geleerd hebben dat je elkaar zou moeten steunen en helpen. Je zou denken dat iedereen nu ook wel weet dat elk huisje zijn eigen kruisje heeft en als jij zo graag ook dat grote huis met die Range Rover wil dat hier ook alle andere offers en minder leuke dingen die dat gezin heeft mee gemaakt erbij zou krijgen. Waarom lijkt het gras altijd groener aan die andere kant?

Waarom is het zo fijn om achter iemand haar rug om lelijk te praten? Heerlijk roddelen over alle slechte dingen die bij een ander gebeurt. Elkaar een beetje ophitsen in de steeds sterker wordende verhalen waar zelfs een verzinseltje soms niet uit mag blijven. Wat schiet je er mee op? Je wordt er niet beter van en wat mij betreft alleen maar lelijker.

Vrouwen die in je gezicht lachen en leuk doen maar achter je rug om de meest nare opmerkingen en verhalen rondvertellen. Waarom is het zo lastig om dit gewoon tegen de persoon zelf te zeggen? Dit zegt zo veel over jou en niet over die ander.

Leef en laat leven zou ik zeggen.
Wees echt en oprecht of laat een ander in zijn waarde. Jouw manier van leven en denken is niet de enige manier en je kunt pas over een ander oordelen als je ook daadwerkelijk in diens schoenen hebt gelopen.

Ik probeer hier sinds een paar jaar echt mijn grenzen in te stellen. Wanneer iemand niet oprecht blijkt te zijn, niet te vertrouwen, niet leuk of wat mij betreft negatief in het leven staat dan ben ik er klaar mee. Ik ga niet tegen anderen verhalen ophangen, ik ga niet over je roddelen. Ik ben niet boos, ik haat je niet, ik heb geen wrok gevoelens maar ik wil je gewoon niet meer in mijn leven.  Ik gun iedereen een mooi leven met leuke dingen en geluk maar soms stopt het stukje leven waar we samen in betrokken zijn. Zo simpel is het leven namelijk.

Ik verwacht van iedereen die in mijn leven deelneemt dat ze eerlijk zijn en met mij komen praten als er iets is. Zo zal ik dat ook anders om doen.

De sisterhood, wij vrouwen die elkaar zouden moeten steunen en supporten is vaak een samengesteld gezin met her en der wat lelijke stiefzusters.

Hoe mooi zou het zijn als we allemaal vanaf nu ons eigen gedrag eens onder de loep zouden nemen en hier een halt toe roepen! Verandering begint tenslotte bij jezelf.

Volg mij op Instagram:

Lees al mijn columns op mijn website