Ik heb een taal technische knobbel. Ik denk dat veel lezers zich hier wel in kunnen herkennen (zowel de man als de vrouw). Soms zeg ik iets tegen mijn man en hij kijkt mij dan aan met een verbaasde blik en denkt “Mens waar heb jij het in hemelsnaam over”. Ik kijk hem dan terug aan met dezelfde verbaasde blik en denk “MAN dat snap je toch wel?”

We zijn in gesprek over onderwerp A en in mijn hoofd gebeurd er dan zo veel, mijn gedachten schieten van links naar rechts net als een boom met heel veel vertakkingen. Ik ben zo al 20 stappen in mijn hoofd verder weg dan het onderwerp waar we begonnen waren en verbaasd zijn dat je partner dan niet begrijpt hoe jij op dit onderwerp gekomen bent terwijl we het over onderwerp A hadden.

Weird Brain

Het brein kan soms raar werken en een ander compleet op het verkeerde been zetten.

Zo hebben wij ook een vriend die echt letterlijk volgens regels leeft en werkt, dus ook de regels van de taal. Heel lastig voor ons maar hij doet het niet om vervelend te zijn.
We zijn zo gewend onze taal te verbasteren en je hoort iedereen dan ook dingen zeggen als “Heb je haar niet gezien in de stad”. Als antwoord (je hebt haar niet gezien) zouden we “nee antwoorden” terwijl taal technisch het antwoord dus “ja” moet zijn. “Ja je hebt haar niet gezien.” Onze vriend is dus echt volgens de letter van de taal en dat schept met regelmaat verwarring.

Nu wil ik niet zeggen dat ik de verwarring veroorzaak doordat ik volgens de letter van de Taal wet leef, verre van dat. Ik denk wel het tegenovergestelde. Geen enkel spreekwoord is voor mij veilig. Ik verbuig ze allemaal, combineer en maak met heel veel liefde nieuwe.

Hilariteit in het gezin

Tot grote hilariteit vaak binnen ons gezin. Iedereen die mij kent weet niet beter. Het is geen onwil het is gewoon wat er in mijn hoofd gebeurd.

Op dit moment heb ik in 3 jaar tijd 5 operaties met volledige narcos gehad, zit in ik de overgang of ben al over gegaan en gebruik ik behoorlijk zware pijn medicatie die werkt op de communicatie tussen de zenuwen en mijn hersenen. Dit geeft een soort permanente staat van “stoned” zijn. Zo ben ik ongelooflijk vergeetachtig, erger dan voorheen, en kan ik mij niet meer herinneren wat ik bijvoorbeeld gister heb gedaan. Een dagboek en goed mijn agenda bijhouden is nu echt een must. Met regelmaat ben ik woorden kwijt, weet ik niet meer hoe iets heet en probeer ik hier een ander woord voor te vinden of te omschrijven. Mijn echtgenoot zegt gewoon “het is de ouderdom”.

Je voelt je soms echt stom

Ene kant heel vervelend want je voelt je gewoon soms echt stom omdat je weet dat het fout gaat maar aan de andere kant ook wel weer briljant om te zien hoe goed je gaat worden in het omschrijven en omzeilen van dit soort situaties. Je bent als mens dus gewoon in staat om moeilijke situaties te ontwijken, te voorkomen en je ontwikkelt hiermee echt een taal technische knobbel.

Nu nog iets bedenken om mijn gedachtestroom wat beter te ordenen en wat georganiseerder naar buiten te brengen dan zou het gewoon briljant zijn. Zou het dan ooit nog iets met mij wo(o)rden?

Volg mij op Instagram:
Volg mij op Threads

Lees al mijn columns op mijn website